Betekenisvolle spreuken op persoonlijke wijze vertaald naar het dagelijkse leven
Grappige en korte verhalen over herkenbare onderwerpen uit het dagelijks leven, belicht door welbekende spreuken of zogeheten tegeltjeswijsheden. Naast interessante, feitelijke wetenswaardigheden vertelt de schrijfster op amusante wijze leuke en herkenbare anekdotes uit haar persoonlijk leven. Veel van de beschreven onderwerpen roepen een emotie op en stemmen tot nadenken, zoals dat eten meer is dan alleen een eerste levensbehoefte. Iedereen heeft wel eens moeite met namen onthouden of herkent de soms hilarische verschillen tussen man en vrouw. Opvattingen van vroeger en nu worden gecombineerd waardoor het lezers uit meerdere generaties weet aan te spreken. Een leuk boek voor op de koffietafel om spontaan een verhaal te lezen of als origineel cadeau te geven.
EEN INZAGE
Spreuken kunnen je tot in het diepst van je hart raken. Ze kunnen je sombere bui opfleuren of troost bieden wanneer ze je een inzicht geven. Sommigen zetten je aan het denken of worden pas na een aantal keren lezen goed begrepen. Wanneer de boodschap eenmaal duidelijk is, kan het voelen alsof je een ingewikkeld raadsel hebt opgelost. Hierop volgt vaak het respect voor de maker, omdat deze met zo weinig woorden zoveel betekenis weet weer te geven.
In dit boek geef ik met een vrolijke noot een persoonlijke invulling aan spreuken die voor mij van betekenis zijn, weergegeven in korte verhalen over alledaagse onderwerpen.
"Vroeger was alles beter. En tegenwoordig is dat niet anders".
Ik kan me nog herinneren dat de schoonvader van mijn broer destijds aan het klagen was, omdat het hem maar niet lukte geld uit de automaat te krijgen. De eerstvolgende keer besloten ze met hem mee te gaan. Al snel werd duidelijk waarom het niet lukte, hij duwde de pas in het bonnengleufje. Lachwekkend uiteraard, maar hij zal niet de eerste en zeker niet de laatste zijn die tobt met nieuwe, onbekende apparaten.
Gelukkig hebben we tegenwoordig de beschikking over het internet waarop je alle denkbare informatie kunt vinden. Uiteraard dien je dan wel met een computer overweg te kunnen gaan. Vroeger leerde je van je ouders het gebruik van bepaalde apparaten. Tegenwoordig zijn de rollen meer omgedraaid. Veel jongeren leren aan ouderen het gebruik van een mobiel of computer.
Onvoorstelbaar wat er in de afgelopen dertig tot vijfendertig jaar allemaal veranderd is. Terwijl ik dit zo schrijf, voel ik me best wel een beetje oud. De ontwikkelingen gaan nu zo snel dat het niet meer bij te benen is. Er wordt steeds meer van onze hersenen, aandacht, tijd en portemonnee verlangd. Gelukkig schijnt het gebruik van onze hersenen positief te beïnvloeden zijn.
Bijzonder vind ik dat oude science fiction films, ons niet bestaande, bizarre hightech dingen lieten zien, waarvan veel dingen in de loop der jaren tot normaal huiselijk gebruik zijn ontwikkeld. Dit noemen we nog eens een vooruitziende blik!
MANIPULATIE
De zestienjarige Alice mist een veilige thuishaven. Ze valt hierdoor ten prooi aan een oudere man die haar te hulp schiet en haar met allerlei mooie beloftes meeneemt naar zijn grote familie. Deze familie blijkt echter een sekte te zijn, met zeer afwijkende leefgewoontes. Eenmaal binnengekomen, laten zij haar niet meer gaan. De gebeurtenissen daar zijn zo pijnlijk, dat Alice voor een moeilijke keuze staat. Zich overleveren aan de groep of vluchten..
EEN INZAGE
Hoofdstuk 5
Alice weet dat Robert getrouwd is en kinderen heeft, maar hij heeft het tot aan vanavond nooit eerder over hen gehad. Na afloop van het feest vinden ze het allebei moeilijk om afscheid van elkaar te nemen. Dit wordt versterkt door haar schuldgevoel omdat ze hem tijdens het feest, zoals afgesproken, vergeten is te bellen. Ze heeft na het feest helemaal geen zin om naar huis te gaan, waarop Robert zegt: "Nou dan pakken we toch een hotelletje!"
Maar dit vindt Alice te ver gaan. Haar vader weet van niks, ze heeft geen spullen bij zich en denkt dat als ze dit doet, ze alleen al door de spanning geen oog dicht zal doen.
Als ze thuiskomt heeft ze bij de aanblik van haar vader, die weer eens laveloos op de bank ligt, eigenlijk wel een beetje spijt van haar beslissing. Zeker wanneer hij wakker wordt en heel onredelijk tegen haar doet in plaats van te vragen hoe haar feestavond was. Haar feestvreugde is dan ook spontaan verdwenen. Ze is haar vader zo zat met zijn negatieve gedrag en dronkenschap dat ze nu het liefst het huis uit zou willen rennen. Maar wat dan? Het enige dat ze kan bedenken, is met Robert mee naar zijn huis te gaan. Dit heeft hij al eens eerder aan haar voorgesteld, maar ze had hier toen nog geen oren naar en ze wil liever geen inbreuk op zijn gezinsleven maken. Op dit moment besluit ze in ieder geval Robert te bellen, die in de auto onderweg weg naar huis is.
Hij vraagt plagend: "Ha lieve schat, mis je me nu al?"
"Eigenlijk wel, want het was net weer zo vervelend thuiskomen. Mijn vader is weer stomdronken en onnodig moeilijk aan het doen, waardoor ik direct uit mijn feestvreugdegevoel van deze mooie dag ben geraakt."
"Zal ik je op komen halen? Als je niet naar een hotel wilt, kan je ook met mij mee naar huis gaan."
Alice vindt het een lief gebaar, maar ze ziet het niet zitten om nu pardoes de deur weer uit te gaan. Ze is moe en ziet het niet zitten om nu nog spullen te moeten pakken.
"Sorry Robert, ik vind het heel lief van je, maar ik denk dat ik nu beter kan proberen te gaan slapen. Als m'n vader zich de komende week weer zo onuitstaanbaar gedraagt, dan wil ik graag op je uitnodiging ingaan en met je meegaan naar jouw huis en gezin. Heeft je vrouw er dan geen moeite mee, als je mij meeneemt naar jullie huis?"
"Nee hoor, maak je daar maar geen zorgen over. We zijn heel vrij met elkaar, dus dit is het laatste waar jij je zorgen om hoeft te maken. Ik denk zelfs, dat ze het wel leuk zal vinden als ik je meeneem. Maak jij je nou maar druk om je eigen dingen. Bovendien wonen er meer mensen bij ons."
"Oh," vraagt Alice stomverbaasd. "Wie dan en waarom?"
"Helaas ben je niet de enige persoon met problemen Alice. Er zijn er zoveel meer en ik probeer die mensen altijd te helpen, net zoals ik jou wil helpen. Andersom helpen deze mensen mij ook in mijn grote huis. We zorgen eigenlijk allemaal voor elkaar, als een grote familie met ieder zijn of haar eigen taak.
Ik denk dat jij je bij ons heel erg thuis zult voelen en tot rust kan komen. Je bent in ieder geval meer dan welkom en je zult je bij ons zeker nooit alleen voelen. Je hoeft je bij ons ook niet te vervelen, er is altijd wel iets te doen: op het land werken, de dieren verzorgen, het huis schoonmaken, eten klaarmaken of voor de kleintjes zorgen."
"Dat klinkt allemaal wel leuk!" zegt Alice. "Waarom heb je me hier niet eerder over verteld?"
"Dat vond ik niet zo nodig, niet iedereen hoeft te weten hoe ik leef en ik nodig niet iedereen bij ons thuis uit. Dit doe ik alleen bij mensen die ik graag mag en die een beetje hulp of verzorging kunnen gebruiken. En nu je dit alles weet, heb je zin om te komen Alice?"
"Ja graag Robert, maar niet nu."
"Dan spreken we volgend weekend af," zegt Robert. "Neem op zijn minst wat spullen mee voor dat weekend. Laat luxe dingen en kleding maar achterwege, die heb je bij ons echt niet nodig. Op een boerderij worden je kleren toch alleen maar vuil. Als het je bevalt, mag je wat mij betreft zo lang blijven als je wilt."
"Ja maar, ik moet toch ook naar school?"
"Dat regel ik dan wel, ik kan dan voor je bellen en je ziekmelden. Alles komt goed Alice, vertrouw me nou maar! Of heb ik ooit jouw vertrouwen geschonden?"
"Nee jij niet, anderen helaas wel en tot mijn spijt heb ik vandaag ook jouw vertrouwen beschaamd."
"Ach, daar zullen we het maar niet meer over hebben Alice. Ik hoop wel dat zoiets nooit meer zal gebeuren."
"Het zal niet meer gebeuren Robert, ik zal je nooit meer teleurstellen, beloofd! Ik vind het lief van je, dat je me ondanks dit nu weer wilt helpen door me bij je thuis uit te nodigen. Zal ik het met mijn vader bespreken?"
"Nee, doe dat alsjeblieft maar niet, heb het er maar met niemand over. Je weet toch dat anderen het niet zullen begrijpen. Denk maar terug aan de barman die zich met jouw leven ging bemoeien. Als je naar hem had geluisterd, had je al dit leuks van ons samen moeten missen. Je bent toch wijs genoeg om je eigen beslissingen te nemen en wie weet ben je zo weer terug als het je niet bevalt. Als je vader anders was geweest, dan had ik je zelfs het advies gegeven om het met hem te bespreken. Maar denk je nou echt dat hij of iemand anders begrijpt dat wij zo'n goed contact met elkaar hebben en dat je mee naar mijn huis gaat? Je kan het later altijd nog vertellen als je dat wilt. Probeer het nu eerst maar eens uit, dan kan je zelf een oordeel vellen, zonder dat dit beïnvloed wordt door anderen."
OPEN OGEN
Hooggevoelige kinderen en pubers in de huidige maatschappij
Er zijn veel hooggevoelige kinderen met diagnoses als ADHD en autisme. Dit boek geeft heldere, nuttige en praktische informatie over de verschillende vormen die hoogsensitiviteit en spiritualiteit in de wereld kunnen hebben. Het boek gaat over jongeren, maar is ook goed toegankelijk als voorbeeld voor ouders en verzorgenden. Er wordt op zowel fictieve als realistische wijze veel uitleg gegeven, ook door middel van voorbeelden. De verschillende verhalen zijn makkelijk als aparte hoofdstukken te lezen, die op een leuke en verrassende manier worden weergegeven. Het boek is bedoeld als hulpboek, maar is ook fijn om te lezen voor een breed publiek.
EEN INZAGE
Iemand met autisme heeft moeite met communiceren. Ze weten hun gevoelens niet goed weer te geven in woorden en begrijpen vaak niet wat de ander wil of bedoelt met zijn of haar woorden. Het is soms net of ze een andere taal spreken en jou andersom helemaal niet lijken te horen en te begrijpen. Het is helemaal lastig om figuurlijke/denkbeeldige uitspraken te begrijpen, ze nemen de gesproken woorden namelijk letterlijk op. De meeste kinderen hebben van hun ouders weleens de opmerking gehoord: "Als je zo doorgaat, plak ik je achter het behang."
Normaal weet je dat dit natuurlijk niet echt kan, voor zover er al behang op de muren zit, en dat je ouders hiermee bedoelen, dat ze je door je vervelende gedrag liever even niet zouden willen horen en zien. Omdat iemand met autisme bij zo'n opmerking denkt, dat ouders dit echt willen doen, dus letterlijk neemt wat er gezegd wordt, vraagt zo iemand zich in zo'n geval af: waarom en hoe willen ze mij achter dat dunne laagje papier plakken?
Ook de opmerking 'oude koeien uit de sloot halen' wordt regelmatig in onze communicatie gebruikt en als je erover nadenkt wat men letterlijk zegt, slaat het natuurlijk nergens op. Vergelijk het autistisch zijn hierin maar met een buitenlander die de Nederlandse taal probeert te leren. Het is sowieso een moeilijke taal om te leren, maar zeker met dit soort opmerkingen. Deze mensen zullen dit even zo goed niet begrijpen. Zij begrijpen het beter als je dan zegt: "Haal niet elke keer oude, vervelende dingen erbij, maar laten we het houden bij het onderwerp waar we het nu over hebben." Door de moeilijke communicatie hebben mensen met autisme moeite met contact maken en onderhouden, maar dat betekent niet dat zij gevoelloos zijn, in tegendeel.